โคเฮ เป็นเด็ก ป.5 ธรรมดา
ที่ชอบอ่านการ์ตูน
ไม่ค่อยเป็นระเบียบ
แถมมีสถิติการว่ายน้ำรองโหล่ในห้อง
คือ 7 เมตร
แต่เชื่อหรือไม่ว่า
เพียงช่วงระยะเวลาปิดเทอม
โคเฮกลายเป็น
คนที่อ่านหนังสือวรรณกรรมเยาวชน "เจ้าชายน้อย" ความยาวเกือบ 130 หน้า
ภายใน 3 วัน
ว่ายน้ำต่อเนื่อง 50 เมตร
รวบรวมความกล้าไปเจอเพื่อนสนิทที่ย้ายบ้านไปจังหวัดใกล้ๆ ซึ่งจากลากันได้ไม่ดีนัก เป็นเหตุการณ์ที่ค้างในใจโคเฮมาโดยตลอด
ทั้งหมดนี้ ที่โคเฮทำได้เพราะมี
"สมุดบันทึกเวทมนตร์"
ที่ได้มาจากคุณย่าที่เพิ่งเสียชีวิตไปได้ไม่นาน
หนังสือ เล่าถึง "ช่วงเวลา" สั้นๆ ของเด็กชาย ป.5
ที่เริ่มต้นเขียนสมุดบันทึก
เพราะคิดถึงคำของคุณย่าก่อนตายขึ้นมา
"เขียนสิ่งที่ฝันลงไปในนี้ซิจ้ะ แล้วมันจะเป็นจริงแน่นอน"
เค้าเป็นเด็ก ป.5 แล้ว
ไม่เชื่อเรื่องเพ้อฝันอย่างเวทมนตร์หรอกนะ แต่กระนั้นโคเฮก็เขียนสิ่งที่อยากให้เป็นจริงลงไป
● อยากเจอคุณย่า (เสียชีวิตไปแล้ว)
● อยากเจออิชิฮาระอีกครั้ง (นัทจัง: เพื่อนสนิทที่ย้ายบ้านไปจังหวัดใกล้ๆ)
และแล้วโคเฮก็ได้เจอกับคุณย่าในฝัน
การเจอกับย่า
หนังสือไม่ได้บอกอย่างชัดเจนว่าความจริง หรือ ความฝัน แต่โคเฮ "ยังรู้สึกถึงรส และ กลิ่น" ของอาหารที่ได้กินกับคุณย่าอยู่เลย
ทำให้เราลุ้นว่า
จะมาทางไหนนะ
สมุดบันทึกมีเวทมนตร์จริงหรือไม่?
คนอ่านแอบติดตามในใจ
แต่เหมือนรู้ว่า ผู้อ่านคงรู้สึกลุ้นอยู่ในใจ
ผู้เขียนเลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกติดค้างในใจ ไว้อย่างนั้น
แล้วไปเขียนเล่าเรื่องอื่นๆ อย่างอ้อยอิ่งแทน
เล่าถึง นัทสึมิ เพื่อนสนิทที่ย้ายบ้าน
แล้วทำไมโคเฮถึงอยากเจออีกสักครั้ง
เล่าถึง ความรู้สึก ที่ต้องทำสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัดต่อหน้าเพื่อนในชั้นเรียน
เช่น การว่ายน้ำ การถูกตั้งฉายา ที่เจ้าตัวไม่ชอบเลยแม้แต่น้อย
เล่าถึงการตัดสินใจ โดดเรียนว่ายน้ำ เพื่อต้องการหนี
เพราะดันไปเขียนลงสมุดบันทึกว่า "ฉันว่ายน้ำได้แล้ว!!!" รวมไปถึงวิธีที่โคเฮก้าวข้ามความกลัว
อ่านไปอ่านมา
สิ่งที่เขียนลงในสมุดบันทึก ก็เป็นจริงเกือบทุกข้อ
โดยไม่มีเวทมนตร์มาเกี่ยวข้อง
เป็นเรื่องของ "ใจ" ล้วนๆ
มนุษย์จะเป็นได้อย่างที่ตัวเองคิด
ความสำเร็จเกิดขึ้นอย่างน้อย 2 ครั้ง
คือ ในความคิด กับ ความเป็นจริง
โคเฮเรียนรู้ว่า สิ่งที่ปรารถนาจะเป็นจริงได้
เมื่อตัดคำว่า "ถ้า" ออกไปซะ
พอมั่นใจในตัวเอง ก็แบ่งปันให้ผู้อื่นได้
ชอบความสัมพันธ์ของโคเฮกับคุณลุงที่ศาลาประชาคมมาก
อ่านไปอ่านมา
อ้าว จบแล้วหรือ
รวดเดียวจบ ไม่วาง ไม่พักกลางไปเข้าห้องน้ำเลย
โดย เพจหมอแพมชวนอ่าน